Odyżwianie, Styl życia
cze
10
Witamina D i słońce

Witamina D jest witaminą rozpuszczalną w tłuszczach i istnieją dwie główne formy witaminy D, forma D2 (ergokalcyferol) występująca w pokarmach roślinnych, takich jak grzyby i forma D3 (znana jako cholekalcyferol) występująca w produktach pochodzenia zwierzęcego, takich jak wątroba, jaja, tłuste ryby i ich oleje. Witamina D w żywności jest dość stabilna. Większość suplementów witaminy D dostarcza ją w postaci D3.

Witaminę D cenimy przede wszystkim za jej rolę w zdrowiu naszych kości, zębów i wspomaganiu funkcjonowania naszego układu odpornościowego. 

Witamina D i słońce

Innym ważnym źródłem witaminy D3 jest ta wytwarzana w organizmie z cholesterolu po ekspozycji na światło słoneczne, kiedy to fotony światła ultrafioletowego B (UVB) przenikają przez skórę i inicjują proces syntezy witaminy D3. Proces ten trwa od kilku godzin do kilku dni. Witamina D3 przenika ze skóry do krwi, jest transportowana do wątroby, a następnie do nerek, gdzie jest przekształcana w aktywną witaminę D i wykorzystywana lub magazynowana przez organizm. Twój organizm jest tak inteligentny, że nawet jeśli jesteśmy wystawieni na częste działanie promieni słonecznych, nie wytworzymy zbyt dużo witaminy D3. Zamiast tego będziemy produkować jej nieaktywne metabolity. 

Suplementacja witaminy D w okresie letnim: suplementować czy nie?

Jak zmaksymalizować syntezę witaminy D z promieni słonecznych?

Poniżej zamieściłam 3 rady, o których warto pamiętać jeżeli chce się zwiększyć syntezę witaminy D z promieni słonecznych.

  1. Większość ludzi może wytworzyć wystarczającą ilość witaminy D poprzez krótkie codzienne sesje słoneczne, między 20-45 minutami dzienne jakkolwiek ta potrzeba może być indywidualna
  2. Odkrywaj przedramiona, dłonie lub dolne partie nóg na działanie promieni słonecznych i nie używaj filtrów przeciwsłonecznych – jakkolwiek nie pozwól, aby Twoja skóra uległa poparzeniu i weź pod uwagę swoją tolerancję na światło słoneczne.
  3. Najbardziej optymalna ekspozycja na promieniowanie UVB dla syntezy witaminy D jest w godzinach między 11-15, od marca/kwietnia do końca września. 

Pamiętaj!

Nie wiadomo dokładnie, ile czasu trzeba spędzić na słońcu, aby wytworzyć wystarczającą ilość witaminy D, tak aby zaspokoić zapotrzebowanie organizmu, ponieważ istnieje wiele czynników, które mogą wpływać na sposób wytwarzania witaminy D, takich jak kolor skóry czy ilość odsłoniętej skóry. 

Suplementacja witaminą D latem, kiedy warto?

Jeśli nie spędzasz czasu na świeżym powietrzu lub spędzasz czas na świeżym powietrzu, ale każda nieosłonięta część Twojego ciała jest pokryta warstwą kremu przeciwsłonecznego z filtrem UVB, lub cierpisz na osteoporozę, przyjmujesz suplementy wapnia lub masz marnie funkcjonujący układ odpornościowy, prawdopodobnie suplementacja witaminą D3 (400 - 1000 IU dziennie) nawet w okresie letnim będzie dla Ciebie korzystna. Twój organizm nie może wytwarzać witaminy D, jeśli siedzisz w pomieszczeniu przy słonecznym oknie, ponieważ promienie ultrafioletowe B (UVB) nie przedostają się przez szybę. Niemowlęta i małe dzieci (1-4 lat) powinny otrzymywać witaminę D3 w formie suplementu, ponieważ ich ekspozycja na słońce jest minimalna. 

Suplementacja witaminą D latem, kiedy nie warto?

Z drugiej strony, jeśli codziennie przebywasz na świeżym powietrzu i pewne części Twojego ciała są odsłonięte  i nie są pokryte kremem przeciwsłonecznym - prawdopodobnie nie będziesz musiał suplementować witaminy D. Osoby o ciemnej karnacji muszą spędzać więcej czasu na słońcu, aby wytworzyć taką samą ilość witaminy D jak osoby o jaśniejszej skórze.  

Jeśli nie jesteś pewien, czy potrzebujesz suplementacji witaminą D, wykonaj badanie krwi, aby poznać jej poziom. Zarówno zbyt mała, jak i zbyt duża ilość witaminy D3 jest problematyczna. Uważa się, że najbardziej optymalny poziom witaminy D (25-hydroksywitaminy D) mieści się w przedziale od 50 do 80 ng/mL

Ostateczny werdykt

Większość zdrowych osób w wieku 5 lat i starszych zazwyczaj uzyska wystarczającą ilość witaminy D z ekspozycji na słońce w okresie letnim. Dlatego możesz zdecydować się nie brać suplementu witaminy D w tych miesiącach, lub brać jej minimalną dawkę i nie robić tego codziennie.

Choroby, Styl życia
maj
20

Moi klienci są często zaskoczeni, że sama zmiana nawyków żywieniowych może złagodzić objawy refluksu. Kluczową strategią jest odpowiednie podejście i bycie konsekwentnym.

Wiele osób boryka się z objawami refluksu przełyku, refluksu żołądkowo-przełykowego, ale niewiele osób wie, że refluks niekoniecznie oznacza, że ​​ma się za dużo kwasu żołądkowego, ale raczej że kwas żołądkowy (treść żołądkowa) jest w niewłaściwym miejscu. Co więcej, wiele osób cierpiących na refluks żołądkowy może mieć hipochlorhydrię - niedokwasowość (zbyt mało kwasu żołądkowego) a nie hiperchlorhydrię – nadkwasowość (zbyt dużo kwasu żołądkowego).

Spis treści:

  1. Co to jest refluks?
  2. Objawy refluksu
  3. Jak leczyć refluks?
  4. Co może powodować refluks?

Co to jest refluks?

Refluks jest częstą dolegliwością ze strony układu pokarmowego i objawia się symptomami zgagi, piekącego bólu w dolnej części klatki piersiowej. Jest on wywołany przez kwas żołądkowy przedostający się z do przełyku z żołądka. Może się to zdarzyć na przykład, gdy zwiększone ciśnienie w jamie brzusznej zaburza funkcję dolnego zwieracza przełyku (LES, mięsień pierścieniowy), jak u osób z przepukliną rozworu przełykowego lub z otyłością. Zwieracz przełyku działa jak zastawka zapobiegająca cofaniu się kwasu żołądkowego i treści żołądkowej do przełyku. Kiedy ten system zawiedzie, możemy doświadczyć objawów refluksu. Warto zauważyć, że powrót treści żołądkowej do przełyku jest normalną fizjologią. Jednak gdy refluks występuje często, prowadzi do objawów, do uszkodzenia błony śluzowej przełyku, mówimy o chorobie refluksowej przełyku (GERD). 

Objawy refluksu

Zgaga jest częstym objawem refluksu i niektórzy pacjenci postrzegają ją jako ból w klatce piersiowej podobny do dławicy piersiowej. Funkcjonalna zgaga ma te same objawy bez oznak refluksu. Inne objawy refluksu mogą obejmować chrypkę, kaszel i astmę, a także zapalenie gardła, zapalenie zatok, zwłóknienie płuc, nawracające zapalenie ucha środkowego i bezdech senny. Niektóre osoby mogą również odczuwać wzdęcia, odbijanie, trudności w połykaniu, czkawkę lub nudności. Symptomy refluksu są często „leczone” lekami obniżającymi kwasowość żołądka takimi jak blokery H2, leki aginatowe lub inhibitory pompy protonowej. To może to pomóc w złagodzeniu objawów, jednak nie rozwiąże przyczyny.

Objawy relfuksu - zgaga

Jak leczyć refluks?

Najlepiej jest znaleźć przyczynę. Czasami wystarczy Twoja własna praca detektywa, a czasami możesz potrzebować wyspecjalizowanych testów, aby dojść do sedna sprawy. 

  • Jedz zdrowo i regularnie. Wiele razy słyszałeś o tym, aby zdrowo się odżywiać i możesz czuć się tym zmęczony, ale jeśli chcesz, aby Twój układ trawienny funkcjonował jak najlepiej, zdrowa dieta jest koniecznością. Tego nie da się zastąpić jakąś pigułką. Niezależnie od przyczyny, jednym z najskuteczniejszych sposobów na zmniejszenie objawów refluksu jest zainwestowanie w zdrowe nawyki żywieniowe. Cofnij się na chwilę w czasie, zanim istniała żywność przetworzona, co byś wtedy jadł? Domową zupę czy zupę błyskawiczną w proszku? Lizaka czy garść jagód? Istnieje różnica nie tylko w ich smaku, ale także w zawartości składników odżywczych. Zachowaj prostotę i unikaj śmieci: przetworzonej żywności, alkoholu, napojów gazowanych, sztucznych słodzików, smażonych potraw; i potraw i składników, które często zaostrzają symptomy, na przykład pikantne potrawy, czosnek, cebula, pomidory, czekolada czy kawa. Na swoim talerzu dbaj o dużą porcję warzyw (zielone warzywa liściaste, ogórki, szparagi, karczochy), o źródło białka (mięso, drób, jaja, orzechy, grzyby, ryby), o zdrowe węglowodany (dynia, słodkie ziemniaki, buraki), o zdrowe tłuszcze (awokado, olej kokosowy, oliwa z oliwek), fermentowane potrawy i napoje (pikle, kapusta kiszona, kombucha, kefir, jogurt, kombucha), o zioła takie jak pietruszka, imbir, koper włoski. Bądź konsekwentny. 
  • Przeżuwaj bardzo dobrze każdy kęs. Jedz uważnie, nie spiesząc się, odpowiednio żuj pokarmy (20 razy przed połknięciem). Patrz na swoje jedzenie, wąchaj je, smakuj i delektuj się nim. Ważne jest nie tylko to, co jemy, ale także jak jemy. Właściwe żucie sprzyja lepszemu trawieniu. Bądź konsekwentny.
  • Jedz gotowane potrawy. Przy dolegliwościach trawiennych często lepiej toleruje się potrawy gotowne (i ciepłe, jeśli preferujesz) niż surowe i zimne potrawy, są one bardziej kojące i łatwiejsze do strawienia.
  • Spróbuj herbaty rumiankowej, miętowej, imbirowej lub soku z kapusty. Przy symptomach zgagi, niektórzy odczuwają dużą ulgę po spożyciu jogurtu lub mleka. 
  • Unikaj dużych posiłków. Nie przejadaj się, spożywaj od 4 do 6 niewielkich objętościowo posiłków, o stałych porach. Nie jedz 2-4 godziny przed snem, szczególnie ciężkich do strawienia posiłków.
  • Bądź dobrze nawodniony ALE nie popijaj posiłków dużą ilością płynów, ponieważ zwiększa to objętość żołądka i jego treści.
  • Spróbuj herbaty z ekstraktu kory wiązu, jest używana od pokoleń do łagodzenia symptomów refluksu.
  • Ćwicz ale z umiarem, robiąc coś, co sprawia Ci przyjemność.
  • Śpij z lekko uniesioną głową i górną częścią ciała.
  • Rozważ narzędzia z radzeniem sobie ze stresem, takie jak joga, terapia psychologiczna, relaksacja, ćwiczenia, uważność - jeśli czujesz, że stres wpływa na Twoje życie.
Leczenie refluksu - jedzenie

Co może powodować refluks?

  • Kiepska dieta i przejadanie się. Typowa zachodnia dieta bogata w węglowodany proste (cukry i skrobię), przetworzoną żywność i niewielkie ilości warzyw sprzyja dysfunkcji układu pokarmowego, w wyniku czego może wystąpić refluks żołądkowy. Jeśli cierpisz na refluks żołądkowy, porcja też ma znaczenie - nie jedz zbyt dużo.
  • Otyłość. Otyłość jest często związana z refluksem poprzez nacisk na zastawki i zwieracz żołądka, co powoduje ich dysfunkcję i prowadzi do uwalniania kwasu żołądkowego do przełyku z żołądka.
  • Przepuklina rozworu przełykowego. Przepuklina rozworu przełykowego jest nieprawidłowością w obrębie jamy brzusznej obserwowaną, gdy górna część żołądka i dolny zwieracz przełyku (LES) przesuwają się nad przeponą. W tym scenariuszu kwas może przedostać się do przełyku, powodując objawy refluksu. Przepona to mięsień wspomagający utrzymać kwas żołądkowy w żołądku. 
  • Przetrenowanie. Ćwiczenia o dużej intensywności i przetrenowanie mogą wywierać dodatkowy nacisk na brzuch, wywołując refluks żołądkowy.
  • Noszenie obcisłych ubrań, leżenie, schylanie się.
  • Palenie papierosów. Palenie zwiększa produkcję kwasu i może przyczyniać się do refluksu żołądkowo-przełykowego.
  • Niektóre leki i suplementy, takie jak antybiotyki, środki rozluźniające mięśnie, leki na nadciśnienie krwi, ibuprofen, suplementy potasu i żelaza, mogą wpływać na funkcjonowanie układu pokarmowego i sprzyjać symptomom refluksu żołądkowego.
  • Infekcja Helicobacter pylori. Zakażenie H. pylori może objawiać się zgagą. Jeśli podejrzewasz, że może to odgrywać rolę w twoich skargach, poddaj się badaniu.
  • Niska podaż magnezu. Niski poziom magnezu może wpływać na napięcie mięśni i upośledzać funkcję zwieracza przełyku, nie zatrzymując kwasu w jamie żołądkowej.
  • Przewlekły kaszel, pzrewlekły stres mogą również przyczyniać się do refluksu.
  • Problemy z trawieniem. Pomyśl na przykład o zmniejszonej ilości śliny, słabej funkcji motorycznej przełyku lub o słabym opróżnianiu żołądka powodującym zwiększony refluks.
  • Słabo rozwinięty przewód pokarmowy, jak u niemowląt, może również sprzyjać refluksowi żołądkowemu, ponieważ przewód pokarmowy nie działa jeszcze optymalnie.
  • Ciąża. Podczas ciąży rosnący płód może wywierać dodatkowy nacisk na zastawkę przełyku, co może sprzyjać wydzielaniu kwasu żołądkowego i objawom zgagi.

Jeśli objawy nie ustąpią po dostosowaniu nawyków żywieniowych i stylu życia, zwróć się o pomoc lekarską, aby właściwie ocenić przyczynę. Długotrwały refluks żołądkowy (GERD) może prowadzić do przełyku Barretta, objawiającego się bliznami i zwężeniem przełyku, co prowadzi do zaburzeń połykania.

Informacje podane powyżej są przeznaczone wyłącznie do celów edukacyjnych i nie zastepują indywidulanej porady medycznej lub żywieniowej.

Źródła: 

Choroby, Styl życia
maj
11

Skóra jest naszym największym organem i pełni funkcję bariery dzielącej i łączącej nas ze środowiskiem zewnętrznym. Ta bariera nas chroni, pomaga nam regulować temperaturę ciała, zapobiega inwazji obcych cząstek i patogenów, zapobiega nadmiernej utracie wody, chroni przed stresorami oksydacyjnymi, pozwala na odczucia dotyku, ciepła i zimna.

Szybkie czytanie:

  1. Jakie są przyczyny problemów ze skórą?
  2. Mikroskładniki dla zdrowej skóry
  3. Jakie witaminy i mikroskładniki na problemy ze skórą?
  4. Problemy skóry - mikrobiota skóry
  5. Problemy skórne, a styl życia
  6. Jakie suplementy na problemy ze skórą?

Jakie są przyczyny problemów ze skórą?

Problemy skórne, takie jak trądzik, atopowe zapalenie skóry (egzema) czy łuszczyca, są często przejawem ogólnoustrojowych problemów zdrowotnych. Problem nie polega na braku konkretnego mydła, środka przeciwbakteryjnego czy kortykosteroidowego kremu. W tej sytuacji dobrze zajrzeć głębiej, „pod” skórę. Kiedy pracuję z klientami, którzy borykają się z problemami skórnymi, patrzymy na ich zdrowie całościowo, nie skupiamy się wyłącznie na skórze. Problemy skórne mogą być częściowo determinowane przez naszą genetykę, naszą biochemię, a częściowo przez nasze środowisko, w tym jakość spożywanej przez nas żywności; zanieczyszczenia i toksyny, na które jesteśmy narażeni; alergie; czy poziom stresu, który odczuwamy. Tak więc, jeśli środowisko może wpływać na powszechne choroby skóry, czynniki takie jak odżywianie i styl życia mogą być wystarczające, aby zapobiec, a nawet odwrócić lub zmniejszyć zaostrzenia chorób skóry. Przede wszystkim, chcemy skupić się na tym, na co możemy wpłynąć, i chcemy znaleźć czynniki, które łagodzą i zaostrzają nasze problemy. Poniżej znajdziesz informacje o składnikach odżywczych, które odgrywają szczególną rolę w zdrowiu skóry oraz o tym, na co zwrócić uwagę, gdy problemy skórne Ci doskwierają. Całościowe podejście do zdrowia skóry, poprzez zwrócenie uwagi na nasze odżywianie, funkcję naszego układu pokarmowego, na poziom stresu I na nawyki związane ze stylem życia może przynieść korzyści nie tylko dla skóry, ale także dla ogólnego samopoczucia i zdrowia.

Problemy ze skórą

Po pierwsze, weź pod uwagę, że Twoje problemy skórne mogą być związane z:

  • Alergią (reakcja alergiczna typu IgE na pokarmy i alergeny wziewne), nietolerancją pokarmową (osłabiona funkcja enzymów trawiennych), reakcją na pokarmy typu IgG
  • Zaburzeniami równowagi hormonalnej (trądzik jest często wynikiem zaburzeń hormonalnych)
  • Chorobą autoimmunologiczną
  • Problemami jelitowymi (dysbioza jelitowa, infekcja, celiakia)
  • Złym stanem odżywienia (niski poziom witaminy A, witaminy D lub cynku)
  • Narażeniem i ekspozycją na toksyny i zanieczyszczenia środowiska
  • Stosowaniem środków drażniących skórę (kosmetyki, perfumy, chemikalia)
  • Uszkodzoną barierą skórną 
  • Genetyką
  • Chronicznym stresem

Mikroskładniki dla zdrowej skóry

Niektóre składniki odżywcze są szczególnie ważne dla zdrowej skóry. Makroskładniki odżywcze, takie jak aminokwasy, lipidy i węglowodany, są budulcem skóry i są niezbędne dla jej struktury i funkcji.

Oprócz makroskładników, skóra potrzebuje mikroskładników, takich jak witaminy i minerały, aby odpowiednio regulować swoje funkcje. W tej sekcji skupimy się głównie na mikroskładnikach.

Należą do nich witaminy A, D, C, E i K2, cynk, biotyna, siarka, witamina B5 (kwas pantotenowy), witamina B3 (niacyna), krzemionka, selen i kwasy tłuszczowe omega-3. Kiedy brakuje nam tych składników, nasza skóra może być bardziej narażona na stany zapalne, wysypki, trądzik, powolne gojenie się ran, czy utratę jędrności skóry. Wiele składników odżywczych współdziała z innymi, więc niedobór jednego może sprawić, że drugi będzie mniej skuteczny. Dlatego skoncentrowanie się tylko na jednym składniku odżywczym może nie rozwiązać problemu.

Najlepszym sposobem na uzyskanie tych składników odżywczych jest spożywanie pełnowartościowej żywności, spożywanie różnorodnych potraw obfitujących w kolory tęczy ze zbilansowaną podażą makroskładników (białek, tłuszczów i węglowodanów).

Problemy ze skórą

Jakie witaminy i mikroskładniki na problemy ze skórą?

Witamina A na problemy skórne

Jej brak powoduje, że skóra jest szorstka i sucha, co często objawia się jako szorstkie, wypukłe guzki na ramionach. Pokarmy bogate w aktywną witaminę A (retinoidy) to wątróbka, tran z wątroby dorsza, śmietana i masło (z mleka od krów pasących się na łąkach) oraz żółtka jaj. Jeśli spożywasz olej z wątroby dorsza, dostarczy Ci on witaminy A i D. Witamina A i D są rozpuszczalne w tłuszczach. Produkty pochodzenia roślinnego zawierają prekursory witaminy A, tak zwaną prowitaminę A, do których należą karotenoidy, muszą one być przekształcone do aktywnej formy witaminy A aby spełniać jej funkcje. Karotenoidy są obecne na przykład w produktach o pomarańczowym zbarwieniu takich jak marchew i dynia. 

Witamina C na problemy skórne

Witamina C odgrywa ważną rolę w regulacji produkcji strukturalnego białka zwanego kolagenem, który jest niezbędny dla utrzymania stabilności I funkcji skóry. Niewystarczający poziom witaminy C może przyczyniać się do rozwoju hiperkeratozy mieszkowej, częstego problemu związanego z uszkodzeniem mieszków włosowych, gdy dochodzi do upośledzenia tworzenia kolagenu. Rzeczywisty niedobór witaminy C jest rzadkością, ale często spożywamy ją w zbyt niskich ilościach, szczególnie w diecie o małym spożyciu owoców i warzyw. Bogate źródła witaminy C to papryka, guawa, ciemnolistne warzywa, gotowane brokuły, brukselki, kiwi, owoce cytrusowe, truskawki, kolendra, szczypiorek, tymianek, bazylia i pietruszka.

Witamina E na problemy skórne

Witamina E jest witaminą rozpuszczalną w tłuszczach i działa przeciwzapalnie. Jest ona dostarczana z pożywienia i nasz organizm przechowuje witaminę E w komórkach tłuszczowych. Odpowiedni poziomy tej witaminy w skórze może zapobiegać uszkodzeniom i stanom zapalnym spowodowanym ekspozycją na słońce. Źródła witaminy E to szpinak, rzepa, boćwina, nasiona słonecznika, migdały, papryka, szparagi, włoska kapusta, jarmuż, brokuły, brukselka i oliwa z oliwek.

Witamina K2 na problemy skórne

Witamina K2 odgrywa ważną rolę w profilaktyce chorób serca, w procesie tworzenia kości, w funkcji mózgu, we wspomaganiu wzrostu, w zapewnianiu zdrowej kondycji skóry, i ta witamina jest prawdopodobnie korzystna w zapobieganiu zmarszczkom i przedwczesnemu starzeniu się. Witamina K2 jest również niezbędna do prawidłowego funkcjonowania białek zależnych od witaminy A i witaminy D. Witamina A jest niezbędna do prawidłowej proliferacji komórek skóry i nie działa prawidłowo, jeśli witamina K2 nie jest dostępna. Witamina K2 jest ważna w leczeniu trądziku, rogowacenia mieszkowego i innych skórnych objawów niedoboru witaminy A. Źródła witaminy K2 to masło, żółtka jaj, wątróbka, natto, kiszona kapusta i sery.

Cynk na problemy skórne

Cynk wspomaga funkcje odpornościowe, syntezę białek, gojenie się ran, syntezę DNA, podział komórek, regulację ekspresji genów. Działa również przeciwzapalnie i chroni przed promieniowaniem UV. Stwierdzono, że osoby z zawansowanym trądzikiem mają niższy poziom cynku w surowicy krwi niż osoby zdrowe. Cynk można znaleźć w owocach morza (ostrygi, przegrzebki i inne skorupiaki), w wątróbce i czerwonym mięsie. Pokarmy roślinne, takie jak pestki dyni i orzechy są również źródłem cynku, ale cynk z tych źródeł może być mniej przyswajalny.

Miedź na problemy skórne

Miedź działa jako przeciwutleniacz, stymuluje dojrzewanie kolagenu i moduluje syntezę melaniny. Pokarmy bogate w miedź to wątróbka, nasiona słonecznika, orzechy, gorzka czekolada, ciecierzyca, szparagi, jarmuż i kozi ser.

Witamina B7/biotyna na problemy skórne

Biotyna (witamina B7) działa jako kofaktor enzymów regulujących metabolizm kwasów tłuszczowych, które mają kluczowe znaczenie dla zdrowia skóry. Kiedy spożycie biotyny jest niewystarczające, dochodzi do zmiany produkcji tłuszczów, a pierwsze objawy pojawiają się w komórkach skóry. Niski poziom biotyny może przyczyniać się do wypadania włosów, łupieżu, zapalenia skóry na przykład wokół ust oraz na innych częściach twarzy i skóry głowy. Niedostateczna ilość biotyny może przyczyniać się do powstania „ciemieniuchy” u niemowląt i łojotokowego zapalenia skóry u dorosłych. Produkty bogate w biotynę to żółtka jaj, wątróbka, boćwina, sałata rzymska, migdały i orzechy włoskie.

Siarka na problemy skórne

Siarka jest minerałem niezbędnym dla zdrowia skóry gdyż jest potrzebna do syntezy kolagenu, co nadaje skórze jej strukture, wytrzymałość i pomaga w utrzymaniu jej jędrności. Produkty bogate w siarkę obejmują żółtka jaj, mięso, drób i ryby, czosnek, cebulę, brukselkę, szparagi i jarmuż. Fermentowana żywność, jak kiszona kapusta, jest też doskonałym źródłem siarki i zdrowym dodatkiem w diecie.  

Witamina B5 na problemy skórne

Witamina B5 (kwas pantotenowy) jest niezbędna do prawidłowego wzrostu, funkcji metabolicznych, produkcji energii, syntezy białek i tłuszczów oraz jest potrzebna komórkom skóry do regeneracji i wzrostu. Witamina B5 bierze udział we wzroście i różnicowaniu keratynocytów, które są niezbędne do utrzymania zdrowej bariery skórnej. Rogowacenie mieszkowe jest stanem upośledzenia wzrostu keratynocytów, który może ulec poprawie w dzięki zwiększonej podaży kwasu pantotenowego. Witamina B5 również znacząco zwiększa poziom glutationu w komórkach, który działa jako silny przeciwutleniacz. Kwas pantotenowy można znaleźć w różnych produktach spożywczych, a te z najbogatszych źródeł obejmują wątróbkę, żółtko jaja, brokuły, ryby, skorupiaki, kurczaka, produkty mleczne, grzyby, awokado i słodkie ziemniaki.

Witamina B3 na problemy skórne

Witamina B3 (niacyna) jest ważnym uczestnikiem metabolizmu komórkowego, działając jako koenzym w reakcjach wytwarzania energii, w tym rozpadu węglowodanów, tłuszczów i białek, a także w reakcjach anabolicznych, takich jak synteza kwasów tłuszczowych i cholesterolu. Niedobór witaminy B3 jest rzadkością, jednak w niektórych schorzeniach, takich jak celiakia, IBS, choroba Leśniowskiego-Crohna, dochodzi do zaburzeń wchłaniania niacyny z pożywienia. Niski poziom niacyny może prowadzić do objawów skórnych, takich jak zapalenie skóry i łuszczenie się. Pokarmy bogate w niacynę obejmują mięso, drób, ryby takie jak tuńczyk i łosoś oraz nasiona. Mleko, zielone warzywa liściaste, kawa i herbata również dostarczają niacyny. 

Krzemionka na problemy skórne

Krzemionka jest niezbędna do tworzenia kolagenu jak również utrzymuje zdrowie tkanek łącznych poprzez wspomaganie tworzenia glikozaminoglikanów (GAG), takich jak kwas hialuronowy, którego zadaniem jest wiązanie wody. Dzięki tej zdolności kwas hialuronowy uzupełnia jej braki pod skórą i powoduje napięcie błony komórkowej i skóry. Niedostateczna zawartość krzemionki może skutkować zmniejszoną elastycznością skóry i zaburzeniami gojenia się ran. Aby zapewnić sobie odpowiednią ilość krzemionki, włącz do swojej diety pory, zieloną fasolę, fasolę garbanzo, truskawki, ogórki, mango, seler, szparagi i rabarbar.

Selen na problemy skórne

Selen jest ważnym minerałem śladowym o wielu korzyściach zdrowotnych. Jednym z najważniejszych zadań selenu jest rola w syntezie hormonów tarczycy oraz wchodzenie w skład peroksydazy glutationowej, enzymu niezbędnego do działania przeciwutleniającego glutationu (głównego przeciwutleniacza w naszym organizmie, który chroni komórki przed uszkodzeniami komórek przez wolne rodniki). Wykazano, że osoby z trądzikiem mają niski poziom selenu w surowicy krwi, a także niski poziom zależnej od selenu aktywności glutationu. Najbogatszym źródłem selenu są orzechy brazylijskie, podroby, owoce morza, mięso, ryby takie jak dorsz, tuńczyk, halibut, sardynki i łosoś.

Kwasy tłuszczowe Omega-3  na problemy skórne

Kwasy tłuszczowe Omega-3 (EPA i DHA) mają właściwości przeciwzapalne i są ważne dla zdrowej skóry. Wykazano, że odpowiedni poziom kwasów tłuszczowych omega-3 zmniejsza stany zapalne, zmniejsza ryzyko trądziku i innych problemów skórnych poprzez zmniejszenie insulinopodobnego czynnika wzrostu (IGF-1) i zapobieganie hiperkeratynizacji mieszków łojowych. Te kwasy tłuszczowe można znaleźć w tłustych rybach, takich jak sardynki, łosoś, makrela, tuńczyk, anchois i dorsz. Wartość spożywania ryb to również fakt, że oprócz kwasów omega-3 otrzymujesz również inne składniki odżywcze, takie jak białko, witamina D, cynk i selen.

Jakie witaminy i mikroskładniki na problemy ze skórą?

Problemy skóry - mikrobiota skóry

Prawdopodobnie słyszałeś o znaczeniu mikrobioty jelitowej dla Twojego zdrowia, ale czy wiesz, że nasza skóra jest również domem dla milionów bakterii, grzybów i wirusów, które tworzą tak zwaną mikrobiotę skóry?

Mikroorganizmy skórne odgrywają istotną rolę w ochronie przed atakującymi patogenami, w edukacji naszego układu odpornościowego i rozkładaniu produktów naturalnych znajdujących się na powierzchni skóry. Kiedy bariera skórna jest naruszona, kiedy skóra nie jest odpowiednio odżywiona lub gdy równowaga między dobrymi i złymi drobnoustrojami zostaje zachwiana, wówczas mogą wystąpić choroby skóry, a nawet choroby ogólnoustrojowe.

Niektóre powszechne choroby skóry związane ze zmianami w mikrobiocie skóry (określane jako dysbioza) obejmują trądzik, atopowe zapalenie skóry i przewlekłe rany.

Aby zachować zdrową mikrobiotę skóry, należy z rozsądkiem stosować produkty do pielęgnacji skóry, detergenty, środki drażniące skórę, chemikalia i leki do stosowania na skórę.

Problemy skórne, a styl życia

Zarządzaj stresem. Stres może przyczyniać się do patofizjologii wielu chorób w tym również chorób skóry, ponieważ na skórę wpływa wiele hormonów i neuropeptydów biorących udział w odpowiedzi na stres, takich jak hormon uwalniający kortykotropinę, hormon adrenokortykotropiny (ACTH), kortyzol, epinefryna i norepinefryna. Przewlekły stres osłabia skuteczność bariery jelitowej, jak również bariery skórnej, osłabiając integralność i funkcję ochronną tych barier. Sytuacje stresujące często powodują zaostrzenia problemów skórnych. Jeśli masz skłonność do stresu i masz problemy skórne - radzenie sobie ze stresem będzie kluczowe dla zdrowej skóry. Znajdź skuteczne sposoby radzenia sobie ze stresem, takie jak medytacja, mindfulness, sport, terapia i konsekwentnie je praktykuj. Na przykład, stosuj strategie odprężające, takie jak kilka głębokich oddechów, wyjście na zewnątrz na kilka minut, albo samoświadomość, aby po prostu „odpuścić”. Ponadto kontakt z naturą, małe przyjemności, kultywowanie zdrowych relacji i poświęcanie czasu na zabawę i śmiech są wspaniałymi lekarstwami na stres.

Zwiększ ekspozycję na słońce (promieniowanie ultrafioletowe), zwłaszcza jeśli spędzasz większość czasu w pomieszczeniach. Światło ultrafioletowe (ze światła słonecznego lub alternatywnie łóżek opalających UVA/UVB) może być pomocne w leczeniu łuszczycy, bielactwa nabytego, trądziku, egzemy, zapalenia skóry i liszaja płaskiego. Ponadto światło słoneczne sprzyja syntezie witaminy D3 i oferuje dodatkowe korzyści wynikające ze spędzania czasu na świeżym powietrzu. Należy jednak pamiętać, że zbyt duża ekspozycja na słońce (szczególnie jeśli prowadzi do oparzeń słonecznych) może pogorszyć stan skóry, i nie wszystkie choroby skóry (takie jak trądzik różowaty) radzą sobie z ekspozycją na słońce. Jeśli stan Twojej skóry pogorsza się po ekspozycji na słońce, unikaj go zwłaszcza w godzinach o największym jego nasileniu. 

Zapewnij sobie wystarczająco dużo odpoczynku i wysypiaj się. Sen pomaga w regeneracji, uspokojeniu układu nerwowego i lepszej kontroli stanów zapalnych. Może zauważyłeś/aś, że jak śpisz dobrze to skóra wygląda zazwyczaj lepiej niż jak śpisz kiepsko. Przed pójściem spać, zminimalizuj korzystanie z elektroniki, telewizji, wycisz się i idź spać o takiej godzinie aby się wyspać.

Ruszaj się. Praktykuj regularną aktywność fizyczną, ale unikaj przetrenowania, i wybierz coś co lubisz. 

Zastosuj regułę 8x8x8: 8 godzin snu, 8 godzin pracy, 8 godzin odpoczynku.

Jakie suplementy na problemy ze skórą?

Oprócz zdrowej diety, która powinna stanowić podstawę każdej terapii, istnieją suplementy, które mogą być pomocne dla osób z dolegliwościami skórnymi.

Należą do nich witamina C, kwercetyna, witamina D, witamina A, cynk, wysokiej jakości multiwitamina lub witaminy z grupy B, krzem, olej z wątroby dorsza czy kwasy tłuszczowe omega-3.

Nic nie działa?

Jeśli postępujesz właściwie: zdrowo się odżywiasz, ćwiczysz, dobrze śpisz, nie używasz produktów szkodliwych dla skóry, nie stresujesz się, a kondycja Twojej skóry się nie poprawia - szukaj przyczyny. Weź pod uwagę swój stan odżywienia, hormony, stan zdrowia jelit, efektywność trawienia, wyklucz alergie, nietolerancje pokarmowe lub procesy autoimmunizacyjne.

Źródła: 

Podane tutaj informacje służą wyłącznie do celów edukacyjnych i nie stanowią porady medycznej lub żywieniowej ani nie zastępują zasięgnięcia takiej porady u wykwalifikowanego pracownika służby zdrowia.

Choroby, Mikrobiom i zdrowie jelit, Styl życia
kwi
14
Gut glossary

ANTYBIOTYK - związek wytwarzany naturalnie przez organizmy żywe, głównie drobnoustroje (bakterie i grzyby) bądź otrzymywany syntetycznie. Antybiotyk hamuje wzrost bakterii lub prowadzi do ich śmierci. Antybiotyki wykorzystywane są w leczeniu zakażeń bakteryjnych, leczeniu nowotworów oraz jako lek immunosupresyjny. Antybiotyki nie działają na infekcje wirusowe.

BARIERA JELITOWA - stanowi półprzepuszczalna barierę między środowiskiem zewnętrznym (czyli światłem jelita) a środowiskiem wewnętrznym (czyli krwią i innymi tkankami oraz narządami). Ma ona na celu chronić a jednocześnie stanowić selektywny filtr pozwalający na absorpcje związków odżywczych, a hamujacy absorpcję toksyn i penetrację patogenów do wnętrza organizmu. Barieria jelitowa składa się z trzech warstw: warstwy śluzu, komórek nabłonkowych jelit i warstwy wewnętrznej (lamina propria) zawierającej komórki układu odpornościowego. Niektórzy wliczają również mikrobiotę jelitową jako część bariery jelitowej. Integralność bariery jelitowej wpływa na przepuszczalność jelita (tzw. leaky gut syndrom). 

DYSBIOZA - Dysbiozę można zdefinjowac jako brak równowagi pod względem ilości i proporcji bakterii i innych drobnoustrojów. Najczęściej to pojęcie dotyczy dysproporcji mikroorganizmów w przewodzie pokarmowym, ale może się zdarzyć na każdej odsłoniętej powierzchni lub błonie śluzowej. Dysbioza może wpływać na trawienie, wchłanianie składników odżywczych, produkcję witamin i kontrolowanie wzrostu szkodliwych mikroorganizmów. Szeroki zakres czynników, takich jak zmiany nawyków żywieniowych lub stosowanie antybiotyków, (oraz innych leków, często tych które  można kupić bez recepty), może wpływać na delikatną równowagę mikrobiologiczną, a tym samym prowadzić do dysbiozy. Naukowcy uważają, że może ona odgrywać rolę w zaburzeniach takich jak choroby zapalne jelita (IBD), chroniczne zmęczenie, otyłość, a nawet niektóre nowotwory.

FERMENTACJA - zachodzi dzięki działalności mikroorganizmów takich jak bakterie, grzyby lub drożdże. To one w odpowiednich warunkach rozkładają węglowodany na kwasy i/lub alkohole, które są "naturalnymi konserwantami" i sprawiają, że żywność zachowuje składniki odżywcze i nie psuje się. Powstałe kwasy (takie jak mlekowy i octowy) odpowiadają za obniżanie pH środowiska co jest niekorzystne dla bakterii chorobotwórczych, a powstały dwutlenek węgla tworzy środowisko beztlenowe co działa bakteriobójczo hamując wzrost niekorzystnych bakterii.

MIKROBIOTA (MIKROFLORA) - odnosi się do całej kolekcji genów znalezionych we wszystkich komórkach drobnoustrojów żyjących w danym (na przykład ludzkim) organizmie.

MIKROBIOTA JELITOWA - jest to nazwa nadana społeczności mikroorganizmów zamieszkujących przewód pokarmowy. Skład tej społeczności drobnoustrojów jest specyficzny dla gospodarza. Mikrobiota jelitowa pełni funkcje trawienne, metaboliczne, fizjologiczne, immunologiczne i inne oraz uczestniczy w rozwoju i utrzymaniu bariery jelitowej.

MIKROORGANIZM - drobnoustrój, potocznie mikrob – organizm widoczny pod mikroskopem. Pojęcie to nie jest zbyt precyzyjne, gdyż nie wszystkie organizmy widziane pod mikroskopem są mikroorganizmami. Najprecyzyjniej grupa ta definiowana jest jako ogół organizmów jednokomórkowych do których zalicza się bakterie, archeony, pierwotniaki i mikroskopijne grzyby. Mikroorganizmami nie są bardzo mali przedstawiciele różnych grup zwierząt, na przykład nicienie, wrotki, roztocza, niesporczaki, czy owady. Dawniej do mikroorganizmów zaliczano także wirusy, lecz obecnie są one klasyfikowane poza grupą organizmów żywych.

POSTBIOTYK – to tak zwany metabolit (produkt przemian metabolicznych) bakterii probiotycznych, o różnych właściwościach i wielorakiej aktywności biologicznej, w tym na przykład o aktywności modulacji układu immunologicznego czy aktywności antybiotycznej. Na przykład, Krótkołańcuchowe Kwase Tłuszczowe (SCFAs) enzymy, witaminy,, aminokwasy, peptydy, kwasy organiczne.  

PROBIOTYK – definiuje się jako żywe mikroorganizmy, które przyjęte w odpowiedniej ilości, przynoszą korzyść zdrowotną gospodarzowi. Termin probiotyk został po raz pierwszy użyty w 1954 roku i wywodzi się z łacińskiego przyimka pro ("dla") i greckiego przymiotnika βιωτικός (biotyczny), ten ostatni wywodzi się od rzeczownika βίος (bios, "życie"). Probiotyki zawierają różne szczepy, głównie bakterii, i można je znaleźć w produktach spożywczych i w suplementach diety. Poszczególne szczepy mogą charakteryzować się podobnym lub innym działaniem na mikrobiotę człowieka i na jego zdrowie. Obecnie prowadzi się wiele badań aby odpowiedzieć na pytanie jak poszczególne szczepy wpływają na nasze zdrowie i jak mogą być one wykorzystane w radzeniu sobie z chorobami. Gatunki Lactobacillus i Bifidobacterium są powszechnie stosowanymi bakteryjnymi szczepami probiotycznymi, a gatunki Saccharomyces są powszechnie stosowane jako probiotyki drożdżowe.

PREBIOTYK – to selektywnie fermentowany przez mikrobiotę składnik, który wywołuje specificzne zmiany zarówno w składzie jak i w aktywności mikrobioty. To w efekcie może wpływać na zdrowie gospodarza. Prebiotyki dietetyczne to niestrawne przez enzymy trawienne człowieka składniki, dokładniej związki błonnika, które działają jako pożywka stymulująca wzrost oraz aktywność dobroczynnych bakterii (takich jak Bifidobacteria i Lactobacillus). Naturalnymi źródłami prebiotyków w diecie są pokarmy bogate w błonnik, takie jak warzywa, owoce, rośliny strączkowe i nierafinowane zboża. Jako składnik funkcjonalny, prebiotyki są często dodawane do żywności, do produktów takich jak wyroby piekarnicze, batony, odżywki, mleka modyfikowane, jogurty i inne. Do najczęściej spotykanych związków prebiotycznych należą inulina, fruktooligosacharydy (FOS) i galaktooligosacharydy (GOS).

PRZEPUSZCZALNOŚĆ BARIERY JELITOWEJ - przepuszczalność bariery jelitowej mówi nam o tym że pewne cząsteczki mogą przeniknąć ze światła jelita przez komórki nabłonkowe wyściełające ścianę jelita do reszty organizmu, do krwiobiegu. Jelito fizjologicznie wykazuje pewną przepuszczalność, która umożliwia na przykład składnikom odżywczym, wodzie i jonom przenikanie przez komórki jelita, zachowując jednocześnie funkcję bariery, która powstrzymuje potencjalnie szkodliwe substancje (takie jak antygeny) przed wnikaniem do organizmu. Istotną rolę w modulowaniu przepuszczalności bariery jelitowej pełni mikrobiota przewodu pokarmowego, którya reguluje przepuszczalność bariery jelitowej poprzez syntezę krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych, interakcje z receptorami na powierzchni enterocytów oraz wydzielanie substancji biologicznie czynnych. 

PSYCHOBIOTYK – definiuje się jako bakterie probiotyczne, które spożywane w odpowiednich dawkach wykazują działanie na oś jelitowo-mózgową i mają korzystny wpływ na zdrowie psychiczne pacjentów cierpiących na choroby psychiczne oraz łagodzą objawy depresji, zespołu jelita drażliwego i chronicznego zmęczenia. Termin psychobiotyk został utworzony przez psychiatrę Teda Dinana i neurologa Johna F. Cryan. 

SYMBIOZA - współżycie dwu różnych gatunków, korzystne dla jednej lub obu stron.

SYNBIOTYK - wiele komercyjnych produktów probiotycznych zawiera w swoim składzie również pożywkę dla bakterii, wspomniany wyżej prebiotyk, łącząc w sobie dwa w jednym (probiotyk + prebiotyk), aby uzyskać optymalny efekt dostarczając probiotyków i wspomagając ich wzrost. Taki produkt jest nazywany synbiotykiem.

UKŁAD POKARMOWY - układ narządów którego zadaniem jest pobieranie pokarmów i wody, trawienie i przyswajanie składników odżywczych niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Niestrawione, zbędne resztki pokarmowe podlegają usunięciu (defekacja).

ZWIĘKSZONA PRZEPUSZCZALNOŚĆ JELITA tak zwany ZESPÓŁ JELITA PRZESIĄKLIWEGO - odnosi się do sytuacji kiedy bariera jelitowowa jest upośledzona. Fizjologicznie nasza bariera jelitowa jest selektywnie przepuszczalna, co jest konieczne dla prawidłowych procesów trawiennych i stymulacji układu odpornosciowego. Problemem jednak jest sytuacja, gdy przepuszczalność bariery jelitowej wzrasta (na zasadzie „pęknięć lub dziur”), umożliwiając przemieszczanie częściowo strawionego pokarmu, toksyn i mikrobów do tkanek znajdujących się poza barierą jelitową. Ta niepożądana sytuacja może pobudzić układ odpornościowy, sprzyjać stanom zapalnym i prowadzić do zmian w mikrobiocie jelitowej, co może prowadzić do problemów w przewodzie pokarmowym ale i poza nim. Badania naukowe pokazują, że zaburzenia bariery jelitowej i mikrobioty jelitowej mogą odgrywać rolę w patogenezie chorób przewlekłych.